NGALEM

"Hla kok ndengaren gawe es campur komplit, Bu?!" Edi katon sumringah weruh es campur pating jejer ana pawon.

Harti mung mesem wae. Tangane isih olah-olah glepung.

"Gawe gorengan barang, Bu? Wah, komplit tenan."

Harti mung mesem meneh thok.

Maghrib kurang limalas menit engkas. Harti wis dandan resik nyangking tas kresek gedhe-gedhe loro.

"Arep nang ndi, Bu?" pitakone Edi.

"Mesjid. Pasok takjilan," saure Harti.

"Lho, jatahe awak dhewe dina iki?"

"Ho oh. Sik ya, Pak, aku dakmangkat."

"Iya."

Bar adzan maghrib Edi nggoleki es campur sing digawe bojone mau.

"Bu, es campure nang ngendi?"

"Ya wis dakgawa mesjid to, Pak."

"Kabeh???"

Harti manthuk rada wedi.

"Oalah, Bu...ndengaren gawe omben-omben pepak kok ya mung dinggo wong liya. Aku ora mbok bagei," Edi nggresula.

"Lha Bapak ki ikhlas apa ora ta asok takjilane?" saure Harti.

"Ya ikhlas, Bu. Ning rak ya gela wis kebacut weruh wedang seger kaya mau ning ora kebagiyan."

"Lha dakkira Bapak ki ora seneng je. Wong angger aku gawe apa wae ya ora tau dialem. Aku ya gumun, kok ndengaren iki ngalem."

Edi ora bisa kocap apa-apa maneh. Pancen dheweke arang ngalem bojone. Ya, kepiye maneh?