renteng pete

"Hla kok ndengaren gawe es campur komplit, Bu?!" Edi katon sumringah weruh es campur pating jejer ana pawon. Harti mung mesem wae. Tangane isih olah-olah glepung. "Gawe gorengan barang, Bu? Wah, komplit tenan." Harti mung mesem meneh thok. Maghrib kurang limalas menit engkas. Harti wis dandan resik nyangking tas kresek gedhe-gedhe loro. "Arep nang ndi, Bu?" pitakone Edi. "Mesjid. Pasok takjilan," saure Harti. "Lho, jatahe awak dhewe dina iki?" "Ho oh. Sik ya, Pak, aku dakmangkat." "Iya." Bar adzan maghrib Edi nggoleki es campur sing digawe bojone mau. "Bu, es campure nang ngendi?" "Ya wis dakgawa mesjid to, Pak." "Kabeh???" Harti manthuk rada wedi. "Oalah, Bu...ndengaren gawe omben-omben pepak kok ya mung dinggo wong liya. Aku ora mbok bagei," Edi nggresula. "Lha Bapak ki ikhlas apa ora ta asok takjilane?" saure Harti. "Ya ikhlas, Bu. Ning rak ya gela

"Ngutanga Ibu, Dhik." Wiwin mendelik. "Dinggo apa ngutang, Mas? Dhuwite wis cukup kok." "Supaya awak dhewe bisa ngabekti." # Wiwin mejet hapene. Thuuut... Thuuut... "Assalaamu alaikum." "Wa alaikumussalaam. Bu?" "Iya. Piye kabare, Ndhuk?" "Alhamdulillaah sae, Bu." Wiwin nerusake matur karo ibune arep nyilih dhuwit sepuluh yuta dinggo nyukupi olehe tuku lemah. # "Wis. Wiwit sasi ngarep awak dhewe nyaur utang marang Ibu," ujare Aryo. Wiwin mesem. "Njenengan kok ya pinter to, Mas." Aryo melu mesem. "Bar iki Ibu wis ra kagungan alesan kanggo nolak kiriman saka awak dhewe. Yen wis lunas utange, terusna olehmu transfer ya, Dhik." "Sip, Mas."

"Bu! Boten napa-napa?" Siti gedheg. Awake lemes lan raine pucet. "Boten napa-napa, Bu. Matur nuwun." "Mangga, Bu, njenengan jumeneng alon-alon mawon," Rumi ngrangkul banjur narik awake Siti. Bareng wis isa ngadeg maneh, Siti lagi isa mesem. "Matur nuwun, nggih, Bu." Rumi mung manthuk-manthuk. "Sampun, enggal kondur, lajeng leren, Bu. Untung panjenengan wau namung tumbas teh, sanes tigan napa uwos." Siti medhun saka undhak-undhakan warunge Bu Rumi karo alon-alon. Wetenge dielus-elus. "Mugi-mugi boten napa-napa nggih, Bu, bayinipun. Sampun pinten wulan, ta?" pitakone Rumi marang tanggane kuwi. "Wolu, Bu," Siti nyauri. "Bu," Rumi njawil Siti. "Mbok njenengan nika nyuwun tulung bapakipun. Rak nggih wonten ndalem, ta?" Siti mung mesem. "Wah, boten wantun, Bu." "Lha napa? Wong njenengan nika nggih garwanipun. Gek njenengan nembe ngandhut ngaten. Gek putra nomer sekawan sisan," u

Siwi mlayu mlebu omah. Sepatu lan roke klebus kudanan. Untunge sirah lan awake isa ketutupan mantel. Udane pancen deres banget, nanging Siwi tetep nekad nunggang motor amarga rasa kangene wis ora bisa dibendhung maneh. Tekan teras omah dheweke banjur mbuka mantele, diglethakake ana ing kursi kayu sing ana kono. Alon-alon Siwi nyedhaki lawang. Wit suplir nang pot sing ana kiwa-tengene lawang isih kaya biyen. Ijo lan seger. Biyen dheweke sing kerep nyirami wit suplir kuwi mau. Saiki mbuh sapa sing nyirami. Mungkin mbahe Rere, ibune Aji.

Aja sok meden-medeni bocah nganggo ukara ' wong edan '. Ora kepiye-kepiye, nanging aku wis nate ngonangi kanca raket sing bubar kekancan amarga bab ukara ' wong edan ' kuwi mau. # Nalika aku urip nang omah petak ana ing ibu kota, aku duwe tangga sing isih enom, ayu, jenenge Sari.

Wis pirang-pirang dina iki Syamsul ketok bungah. Saben teka kantor isuk-isuk ora kaya biyasane. Dheweke ya dadi seneng ngaruh-aruhi kanca-kancane uga ngobrol bareng. Pokoke ora kaya Syamsul sing biyasane. Aku gumun. Mula aku takon dheweke ana apa. "Lagi duwe bisnis musiman, Gun", ujare. " Bisnis apa ta?", pitakonku. Sapa ngerti apik lan kasil tenanan, batinku. " Bisnis sepuluh persen, Gun" "Apa kuwi?", pitakonku maneh. Syamsul ngguyu. "Sing ora bakal rugi, Gun. Sepuluh persen mesthi bakal dadi duwekku".

Bapak dhawah maneh! Unine SMS saka Ibu. Aku mung isa meneng wae karo mbayangake kaya ngapa kahanane Bapak saiki. Tuuuut... Sidane aku nelpon Ibu. " Halo " keprungu swarane Ibu. "Assalamu'alaikum" "Wa alaikumussalam" "Kados pundi, Bu? Bapak dhawah saking napa?", pitakonku. Ibu unjal ambegan. "Ya ora saka ngendi-endi. Bapak ki tindak rada adoh sithik wae dhawah lho!" "Lha badhe tindak pundi ta, Bu?" "Biyasa, Ndhuk, arep nang mesjid. Arep sholat luhur iki mau.