ORA KENA DIBEDHEK

Siwi mlayu mlebu omah. Sepatu lan roke klebus kudanan. Untunge sirah lan awake isa ketutupan mantel. Udane pancen deres banget, nanging Siwi tetep nekad nunggang motor amarga rasa kangene wis ora bisa dibendhung maneh.

Tekan teras omah dheweke banjur mbuka mantele, diglethakake ana ing kursi kayu sing ana kono. Alon-alon Siwi nyedhaki lawang. Wit suplir nang pot sing ana kiwa-tengene lawang isih kaya biyen. Ijo lan seger. Biyen dheweke sing kerep nyirami wit suplir kuwi mau. Saiki mbuh sapa sing nyirami. Mungkin mbahe Rere, ibune Aji.

Dhog, dhog, dhog.
Sing didhodhog lawang kayu, nanging jantunge Siwi sing kaya-kaya muni luwih banter. Ping pisan durung ana jawaban. Siwi ndhodhog maneh. Banjur ana sing mangsuli. "Nggih, sekedhap". Ora let suwe lawang kebukak. Sing mbukak ibu-ibu sepuh sing wis dikenal apik karo Siwi. "Bu". Ibu sepuh kuwi mesem. "Mlebua, Ndhuk".

Udan isih deres. Siwi katisen. Wis seprapat jam ngenteni ana ruwang tamu iki kancane mung wedang teh sakcangkir sing wis meh entek diombe. Atine dheg-dhegan ngenteni. Wis patang bada iki dheweke kepingin banget bisa mara mrene tanpa duwe beban apa-apa. Dina iki, seminggu sakbare bada, kepinginane kuwi dikabulake Gusti Allah.

Bocah wedok umur pitung tahun njedhul saka ruwangan jejere. Rambute dawa diklabang loro. Mripate gedhe bunder, awake dhuwur cilik persis kaya sing sok didelok liwat BBM.

Siwi ngadeg saka lungguhane. "Rere...". Mripate krasa panas. Bocah wedok kuwi nyedhak karo mesem. "Bunda...". Sidane wong loro kuwi pada rangkulan. Siwi bungah banget atine. Sidane cita-citane kelakon.

Ibu sepuh mau, bekas maratuwane, nyedhak. Ana luh nang socane. "Wis, gawanen anakmu, Ndhuk. Ibu wis ikhlas." "Nggih, Bu. Matur nuwun." Siwi lan bekas maratuwane kuwi nangis bareng.

#

Wengi wis liwat, udan isih deres. Siwi menyat saka tempat tidhure. Kaya biyasane dheweke sholat tahajud. Olehe sholat karo nangis. "Matur nuwun ya Allah. Panjenengan ngabulaken donga kula. Subhanallah...subhanallah."

Meh saben wengi, sakploke pisah karo bojone, Siwi tansah nenuwun supaya bisa ngopeni anake. Telung bada kepengker Siwi pancen resmi cerai saka bojone, ninggal Rere sing isih umur patang tahun sebab hak asuh anak tibane nang pihak lanang. Salahe dheweke sing durung bisa ngampet emosi. Ya karang umure lagi selikur tahun, mula isih labil.

Saminggu sadurune bada, mbahe Rere ngabari yen Aji tilar donya amarga kecelakaan nalika numpak sepeda motor. Rere sing wis ra duwe bapa, sidane dipasrahake marang Siwi, ibune. Dongane kabul, nanging nganggo cara sing ora kena dibedhek.