Langsung ke konten utama

NGUTANG

"Ngutanga Ibu, Dhik."
Wiwin mendelik.
"Dinggo apa ngutang, Mas? Dhuwite wis cukup kok."
"Supaya awak dhewe bisa ngabekti."

#

Wiwin mejet hapene.
Thuuut...
Thuuut...

"Assalaamu alaikum."
"Wa alaikumussalaam. Bu?"
"Iya. Piye kabare, Ndhuk?"
"Alhamdulillaah sae, Bu."
Wiwin nerusake matur karo ibune arep nyilih dhuwit sepuluh yuta dinggo nyukupi olehe tuku lemah.

#

"Wis. Wiwit sasi ngarep awak dhewe nyaur utang marang Ibu," ujare Aryo.
Wiwin mesem.
"Njenengan kok ya pinter to, Mas."
Aryo melu mesem.
"Bar iki Ibu wis ra kagungan alesan kanggo nolak kiriman saka awak dhewe. Yen wis lunas utange, terusna olehmu transfer ya, Dhik."
"Sip, Mas."

Komentar

  1. Wah apik tenan carane ngabekti. Seneng banget nemu blog ini

    BalasHapus
    Balasan
    1. Sebab ibunipun mboten kersa nampi, mbak. Mila kedah pados dalan sanes ingkang mboten ketawis. Matur nuwun sampun tindak mriki.

      Hapus
  2. heheh agak kurang ngerti bahasanya.Salam kenal ya :))

    BalasHapus

Posting Komentar

Mangga menawi badhe paring komentar. Matur nuwun.

Postingan populer dari blog ini

WONG EDAN

Aja sok meden-medeni bocah nganggo ukara ' wong edan '. Ora kepiye-kepiye, nanging aku wis nate ngonangi kanca raket sing bubar kekancan amarga bab ukara ' wong edan ' kuwi mau. # Nalika aku urip nang omah petak ana ing ibu kota, aku duwe tangga sing isih enom, ayu, jenenge Sari.

BERKAH AMBRUKING MUSHOLA

“Yu, iki mengko aku titip maneh ya” ngendikane Bu Umi. “O nggih Bu, mangke kula beta” saure Yu Jum sing lagi ngasahi piring. Wis kaping telu iki Bu Umi titip sodaqoh dinggo dandani mushola cedhak omahe Yu Jum, rewange. Jumlahe ora akeh, mung sepuluhewu rupiyah. Sakdurunge, Yu Jum sing wis rongtaun nyambut gawe nang omahe Bu Umi kuwi crita yen mushola cedhak omahe ambruk. Gandheng umure mushola kuwi ya wis tuwa tur kurang kerumat, gendhenge padha bocor, temboke akeh sing wis pecah-pecah.

NGALEM

"Hla kok ndengaren gawe es campur komplit, Bu?!" Edi katon sumringah weruh es campur pating jejer ana pawon. Harti mung mesem wae. Tangane isih olah-olah glepung. "Gawe gorengan barang, Bu? Wah, komplit tenan." Harti mung mesem meneh thok. Maghrib kurang limalas menit engkas. Harti wis dandan resik nyangking tas kresek gedhe-gedhe loro. "Arep nang ndi, Bu?" pitakone Edi. "Mesjid. Pasok takjilan," saure Harti. "Lho, jatahe awak dhewe dina iki?" "Ho oh. Sik ya, Pak, aku dakmangkat." "Iya." Bar adzan maghrib Edi nggoleki es campur sing digawe bojone mau. "Bu, es campure nang ngendi?" "Ya wis dakgawa mesjid to, Pak." "Kabeh???" Harti manthuk rada wedi. "Oalah, Bu...ndengaren gawe omben-omben pepak kok ya mung dinggo wong liya. Aku ora mbok bagei," Edi nggresula. "Lha Bapak ki ikhlas apa ora ta asok takjilane?" saure Harti. "Ya ikhlas, Bu. Ning rak ya gela