renteng pete

Aja sok meden-medeni bocah nganggo ukara ' wong edan '. Ora kepiye-kepiye, nanging aku wis nate ngonangi kanca raket sing bubar kekancan amarga bab ukara ' wong edan ' kuwi mau. # Nalika aku urip nang omah petak ana ing ibu kota, aku duwe tangga sing isih enom, ayu, jenenge Sari.

Wis pirang-pirang dina iki Syamsul ketok bungah. Saben teka kantor isuk-isuk ora kaya biyasane. Dheweke ya dadi seneng ngaruh-aruhi kanca-kancane uga ngobrol bareng. Pokoke ora kaya Syamsul sing biyasane. Aku gumun. Mula aku takon dheweke ana apa. "Lagi duwe bisnis musiman, Gun", ujare. " Bisnis apa ta?", pitakonku. Sapa ngerti apik lan kasil tenanan, batinku. " Bisnis sepuluh persen, Gun" "Apa kuwi?", pitakonku maneh. Syamsul ngguyu. "Sing ora bakal rugi, Gun. Sepuluh persen mesthi bakal dadi duwekku".

Bapak dhawah maneh! Unine SMS saka Ibu. Aku mung isa meneng wae karo mbayangake kaya ngapa kahanane Bapak saiki. Tuuuut... Sidane aku nelpon Ibu. " Halo " keprungu swarane Ibu. "Assalamu'alaikum" "Wa alaikumussalam" "Kados pundi, Bu? Bapak dhawah saking napa?", pitakonku. Ibu unjal ambegan. "Ya ora saka ngendi-endi. Bapak ki tindak rada adoh sithik wae dhawah lho!" "Lha badhe tindak pundi ta, Bu?" "Biyasa, Ndhuk, arep nang mesjid. Arep sholat luhur iki mau.

“Yu, iki mengko aku titip maneh ya” ngendikane Bu Umi. “O nggih Bu, mangke kula beta” saure Yu Jum sing lagi ngasahi piring. Wis kaping telu iki Bu Umi titip sodaqoh dinggo dandani mushola cedhak omahe Yu Jum, rewange. Jumlahe ora akeh, mung sepuluhewu rupiyah. Sakdurunge, Yu Jum sing wis rongtaun nyambut gawe nang omahe Bu Umi kuwi crita yen mushola cedhak omahe ambruk. Gandheng umure mushola kuwi ya wis tuwa tur kurang kerumat, gendhenge padha bocor, temboke akeh sing wis pecah-pecah.

Apa maneh saiki? Sapu dawa? “Riiin, Riiiin...!” ujarku karo rada mangkel weruh dheweke nggawa barang sing ora biyasa. “Aku isih duwe sapu dawa Rin. Mbok nggo apa kuwi digawa mrene barang?” pitakonku karo mbukakake lawang. Rini, adhiku ragil, mung mesem karo mlebu omah. “Ya ora apa-apa to mbak, mosok adhine ngoleh-olehi mbakyune ora kena” saurane Rini.